Radovan Spiridonov
Elita liberale, me motive të ashpra ideologjike dhe pa ndjenjën e empatisë, po sulmon mbështetësit populistë. Një qasje e tillë është elitiste dhe thellësisht e dëmshme për projektin evropian. Shqetësimet anti-imigruese janë të rrënjosura në çorientimin e vlerës së kulturës evropiane të ndjekur nga dogmat post-strukturore, ndërsa anti globalizmi është një shprehje e zemërimit ndaj neo-liberalizmit që i ka grabitur ata nga perspektivat e tyre ekonomike. Për të zgjidhur me sukses një konflikt, është e nevojshme të aplikoni mjetin e tejkalimit të konflikteve.
E djathta e re - një kundër-kulturë e re
E vërteta e ashpër është se miliona evropianë të rinj po identifikohen me ideologjinë e së djathtës së re. Liberalizmi, pasi u bë ideologji mbizotëruese, e ka humbur pasionin e tij rinor dhe gjallërinë ideologjike. Në një kthesë të çuditshme, konservatorizmi është bërë kundër-kulturë e establishmentit liberal. Populizmi pas pandemisë së COVID-19 do të fitojë edhe më shumë mbështetje dhe është një mundësi e shkëlqyeshme për rishqyrtim dhe reformim të Bashkimit Evropian (BE) në frymën e ndryshimit të vazhdueshëm.
Sot, establishmenti i Brukselit përdor populizmin për të delegjitimuar pakënaqësinë popullore, por gjithashtu po përdor forcat e nevojshme për të rivendosur rendin e humbur. Sidoqoftë, tërheqja e të rinjve (politikëbërësit e ardhshëm) drejt së djathtës së re ka motive më të thella dhe më komplekse sesa ne i pranojmë. Kufiri midis asaj intimike dhe politike është mjegulluar në një epokë të anomisë sociale, një degradim të kulturës tradicionale perëndimore dhe një refuzim të demosit së identiteteve globaliste. Zyrtarët evropianë mund të vazhdojnë të tjetërsohen nga qytetaria dhe shqetësimet e ligjshme, ose ata mund të hyjnë në një dialog për të zgjidhur konfrontimet e mëdha shoqërore të kohës sonë.
Fronti liberal dhe e djathta populiste
Popujt e Evropës nuk kanë krijuar kurrë një shtet të bashkuar dhe sot e kësaj dite kontinenti është në qendër të lëvizjeve kontradiktore të reformave. Frymën evropiane të ndryshimit të vazhdueshëm poeti gjerman Gëte e portretizon në mënyrën e duhur: "Me ne të gjithë sundon një qenie që ndryshon tek ne dhe me ne." Sekreti i epërsisë evropiane në shekujt e pas Rilindjes ndoshta qëndron në antagonizmat specifikë shoqërorë midis pikëpamjeve të ndryshme filozofike dhe ideologjike.
E djathta e re është një përgjigje ndaj lëvizjeve të këqija ekonomike, trazirave kulturore, migrimit masiv dhe zhvillimit të shpejtë teknologjik që kanë rrezikuar identitetin evropian. Nëse e kuptojmë populizmin si një lëvizje për pjesëmarrjen e qytetarit në menaxhimin e shoqërisë së tij, ku ai vetë është sovran, atëherë nuk është aspak keq. Politika në shoqëritë e hapura mund të quhet populiste sepse bazohet në përfshirjen e qytetarisë, sesa në transferimin e pushtetit në pushtetin elitist. Sidoqoftë, do të ishim naivë nëse besojmë verbërisht në platformat deklaruese populiste.
Raporti i fundit i Komisionit Evropian mbi racizmin dhe intolerancën thotë se shqetësimi në rritje i opinionit për ndryshimin ekonomik, gjeopolitik dhe teknologjik është shfrytëzuar nga populistët. Duke sulmuar pakicën, ata duan ta ndajnë shoqërinë në baza nacionale, etnike dhe fetare. Ne po përballemi me një kolektiv të larmishëm lëvizjesh, grupesh interesi dhe parti që i bashkon kundërshtimi për BE-në, por në këtë kolektiv mund të gjesh fraksione që na kujtojnë me keqdashje katastrofat njerëzore të Luftës së Dytë Botërore.
Sot ne po dëshmojmë një tjetër "raund" të ideologjive kontradiktore: fronti i Brukselit i konsensusit liberal dhe fronti populist i së djathtës së re. Përplasja është portretizuar në publik si një "rrugë drejt ferrit" dhe rënia e unitetit. Unë argumentoj se ne mund ta ndryshojmë këtë konflikt nga destruktiv (shkatërrimtar) në konstruktiv (krijues), duke hapur mundësi për riformatimin e komunitetit evropian.
Konfliktet nuk janë domosdoshmërisht negativë, ata mund të jenë një sfidë për rritjen e përbashkët dhe transformimin e situatës aktuale të padëshirueshme në një sistem të rendit më të lartë dhe zhvillimit harmonik. Ne po flasim për një konflikt të thellë midis botëkuptimeve politike që duhet të shndërrohen përmes një procesi dinamik. Kristofer Miçel për zgjidhjen e konflikteve të thella sociale, ndër të tjera, këshillon pjesëmarrjen e të gjitha shtresave sociale në dialog; forcimi i palës më të dobët në mënyrë që të përfaqësojë në mënyrë më të efektive kërkesat e tij; empatia dhe ndërgjegjësimi për tjetrin.
Burimi: politico.eu
Problemi i migracionit dhe globalizmit
Komplotistët e së djathtës populiste besojnë se civilizimi i tyre po kryen vetëvrasje përmes migrimit masiv. Më shqetësuese është zëvendësimi i popullatës lokale me grupe të reja emigracioni, të cilët nuk kanë dëshirën më të vogël për tu integruar në kulturën lokale përmes vlerave demokratike. Sipas frontit anti-Bruksel, popullata migruese përbëhet kryesisht nga myslimanë të pamartuar dhe joprofesionistë, të cilët kanë qëndrime të vjetëruara: intolerancë, misogyny, antisemitizëm, homofobi dhe lëvizin ekskluzivisht brenda sferës së tyre kulturore. Shkalla e tyre e natalitetit është dukshëm më e lartë se ajo e evropianëve autoktonë që nuk riprodhojnë. Tensionet po zhvillohen përfundimisht midis popullatës së integruar myslimane dhe "të ardhurve" që refuzojnë të pranojnë multikulturalizmin liberal.
Globalizimi ka pasur një efekt veçanërisht të dëmshëm në klasën punëtore me mbylljen e reparteve industriale, ku vendet e punës ishin transferuar tek vendet në zhvillim. Për sa i përket ekonomisë, globalizimi ka sjellë përfitime për Azinë dhe një humbje relative për Perëndimin. Strategët e politikës ekonomike të BE-së duhet të lënë zyrat e tyre me xhama në qiellgërvishtësit e Frankfurtit dhe të zbresin midis evropianëve që janë humbësit e globalizimit.
Nëse kemi guximin të braktisim paradigmat, paragjykimet dhe prejardhjet ideologjike, do të kuptojmë pse gjithnjë e më shumë evropianë i mbështesin këto politika. Ne gjithashtu do të shohim pse është e rëndësishme të përfshihen në dialog partitë populiste që përbëjnë një pjesë të madhe të elektoratit. Institucionet e Brukselit mund të vazhdojnë të armiqësojnë qytetarët përmes degradimit të shqetësimeve legjitime, ose ata mund të hyjnë në një dialog për të zgjidhur problemet që vijnë nga migrimi masiv dhe globalizimi neo-liberal. Por e gjithë kjo kërkon empati, si dhe një ndryshim në qëndrimet e dy formacioneve socio-politike kundërshtare.
BE-ja, si një produkt i konsensuzit dhe libaeralizimit të Uashingtonit, është treguar jo kompetent përballë trazirave kronike ekonomike dhe socio-politike. Nëse vazhdojmë idhujtarinë e verbër ndaj dogmës liberale, e vendosim të gjithë kontinentin në rrezik të një krize të re. Nëse BE-ja i konsideron votuesit të prirur ndaj ideve populiste si armiq, atëherë duhet të rishqyrtojmë seriozisht nëse kemi qëndruar besnikë ndaj ideve egalitare të Etërve të BE-së.
Dialog për të mirën e evropianëve
Elita liberale me motive të ashpra ideologjike dhe pa ndjenjën e empatisë, po sulmon mbështetësit populistë. Një qasje e tillë është elitiste dhe thellësisht e dëmshme për projektin evropian. Shqetësimet anti-imigruese janë të rrënjosura në çorientimin e vlerës së kulturës evropiane të ndjekur nga dogmat post-strukturore, ndërsa anti-globalizmi është një shprehje e zemërimit ndaj neo-liberalizmit që i ka grabitur ata nga perspektivat e tyre ekonomike. Për të zgjidhur me sukses një konflikt, është e nevojshme të aplikoni mjetin e tejkalimit të konfliktive.
Nuk ka një Evropë të fortë pa çlirimin e frymës evropiane. Qysh në vitet 1930, Edmond Huserl paralajmëroi: "Kriza e mbijetesës evropiane ka vetëm dy rrugëdalje: ose rënia e Evropës në tjetërsimin e vetvetes nga pikëpamja e saj racionale, një rënie e armiqësisë ndaj shpirtit dhe një rënie në barbarizëm, ose rilindje të Evropës nga fryma e filozofisë përmes heroizmit të mendjes që më në fund mbizotëron mbi natyralizmin. Kërcënimi më i madh për Evropën është lodhja."
Brezi ynë po kalon një krizë të vetë idesë së Evropës, ku po depërtojnë antagonizmat ekzistues politikë dhe kulturorë, por edhe lëvizjet e reja shqetësuese shoviniste. Kontinenti i vjetër ka humbur pushtetin politik mbi botën, por me këtë ka humbur edhe vetëdijen. E thënë thjesht, BE-ja përballet me një çështje të re identiteti që është bërë çështje e negociatave dhe fluiditetit. Bashkimi Evropian akoma jeton frymën e ndryshimit të vazhdueshëm shoqëror. Vazhdon ëndrra e dialogut midis vendosjes liberale dhe të drejtës populiste, për të mirën e evropianit. Vala populiste mund të jetë gjithashtu një shtysë për një demokratizim më të fortë dhe një aleancë më të fortë evropiane.
Ju lutemi lexoni rregullat para se të komentoni apo shkarkoni
Shënim: Pikëpamjet dhe qëndrimet e shprehura në këtë artikull janë ato të autorit dhe nuk pasqyrojnë domosdoshmërisht pikëpamjet e Institutit për Studime të Komunikimit ose të dhuruesit.
