Slogani i Presidencës maqedonase me OSBE-në është "It’s About People" dhe për këtë do të ishte e virtytshme që Ministria e Punëve të Jashtme të kërkojë ndihmë dhe mbështetje për të mbrojtur interesat e saj kombëtare, integritetin, sovranitetin, gjuhën dhe identitetin e saj. Si planifikon Osmani të garantojë të drejtat e njerëzve të tjerë në territorin që mbulohet nga OSBE-ja nëse nuk mund ta bëjë këtë në oborrin e vet, thënë shkurt para derës së tij dhe nën sloganin “bëhet fjalë për popullin”?
Kam parë në disa televizione javën e kaluar se si një grup njerëzish me flamuj dhe parulla, me emra dhe kujtime pa shije të së kaluarës, ecnin dhe mbanin fjalime para Ministrisë së Punëve të Jashtme, nën drejtimin e Xhambaskit, një eurodeputet bullgar, i cili më duket sikur po ëndërron të gjejë një version modern të "vojvodës" si profesionin e radhës.
Është e leverdishme të jesh revolucionar ndërkohë që je pjesë e establishmentit, edhe para, edhe gjithçka, madje kur diçka nuk shkon si duhet, fajin ia mvesh dikujt tjetër. Por është e papërshtatshme, dhe sigurisht e dënueshme, të jesh anëtar i Parlamentit Evropian dhe të veprosh në kundërshtim me frymën dhe angazhimet e Bashkimit Evropian në një vend fqinj, me të cilin vendi yt negocion dhe nënshkruan marrëveshje për marrëdhënie të mira fqinjësore.
Unë nuk jam avokate, por nëse do të isha Kryeministre ose Ministre e Jashtme, do të kisha mbledhur të gjitha kokat e zgjuara për të parë të gjitha opsionet - si kombëtare ashtu edhe bilaterale dhe ndërkombëtare. Këshilli i Ambasadorëve u tregua i padobishëm dhe mbështeti vetëm ministrin. Me këtë Këshill, nuk kemi nevojë për armiq.
Mundësitë për komunikim me ekspertë maqedonas të cilët punojnë në tema ndërkombëtare brenda dhe jashtë vendit janë të panumërta. Gjëja më e lehtë do të ishte organizimi i një takimi shkencor, në mënyrë që të gjithë ata që kanë shkruar për këtë temë të ftoheshin për të aplikuar. Të thirreshin apo ftoheshin për konsultim ata që mendojnë ndryshe, kështu mendon çdo strateg – për të dëgjuar se çfarë argumentesh ka në anën tjetër. Të thirreshin apo ftoheshin të gjithë përfaqësuesit e lartë për çështjet e pakicave, për të drejtat e njeriut për të diskutuar me ta se çfarë duhet të bëjmë ne si vend, cilat janë përvojat e deritanishme, etj.
Kryeministri ynë i shikoi këto ngjarje me shumë arrogancë dhe nga një vend i lartë, kështu që anashkaloi ligjet tona penale dhe rekomandimet ndërkombëtare për sjellje të mirë, të cilat padyshim nuk vlejnë për Bullgarinë. Kështu ai tregoi se këto çështje janë nën nivelin e tij dhe nuk meritojnë vëmendjen e tij.
Epo, kryeministri nuk është nga një prejardhje mbretërore apo i zgjedhur nga Zoti, kështu që ai duhet të vendoset diku lart dhe ta shikojë me nënçmim eurodeputetin Xhambaski. Si lider i vendit, ai nuk duhet të jetë MBI situatat, por të merret ME situatat. Dhe teksa po lexoja lajmet në faqen e internetit, më mërziti fakti që asnjë nga lajmet nuk ma plotësoi dëshirën për të mësuar se çfarë thuhej saktësisht, sa kohë kishte që po shëtisnin këta provokatorë nëpër Shkup.
Disa media më shumë mbuluan atë që çfarë kishte thënë dhe menduar një politikan që nuk kishte qenë prezent në ngjarje. Dhe pastaj pashë pamjet video. Në ato pamje dukeshin flamuj të mëdhenj të OSBE-së në sfond, kështu që nuk mund të mos diskutoj disa elementë kyç në lidhje me ngjarjen.
Është e papëlqyeshme që dikush të vijë në shtëpinë tuaj dhe t'ju tregojë tragjedinë familjare që vazhdon prej shekujsh, ndërsa të shpjegojë nga fundi i mushkërive se shtëpia juaj është pjesë e vilajetit të tij dhe ndarja jonë është një padrejtësi historike. Sidomos kur ne i përjetojmë ato episode të historisë sonë, të cilat janë një burim frymëzimi dhe krenarie kombëtare për fqinjët tanë.
Ai obsesioni me çështjen maqedonase dhe me tezat se cili prej tyre ka më shumë të drejtë në shtetin e sotëm të Republikës së Maqedonisë së Veriut (e cila për vullnetin e fqinjëve ndryshoi emrin, flamurin, kushtetutën dhe tani me shumë gjasë, edhe përbërjen e saj etnike) nuk është vetëm e modës së vjetër, por është dhe e rrezikshme sepse BE-ja vazhdon të heshtë dhe të mbyllë sytë ndërsa Bullgaria përhap narrativa fashiste si në territorin e saj (dhe për rrjedhojë në BE), ashtu edhe në territoret jashtë Bashkimit (në vendin tonë), nuk e qorton Bullgarinë për përhapjen e narrativave fashiste as në territorin e saj dhe as nga qytetarët e saj në territoret jashtë Bashkimit.
Dhe nëse BE-ja fillon të kthejë "filmin" mbrapsht, në mënyrë që të pendohet për dënimin e krimeve të Luftës së Dytë Botërore, dhe vetëm atëherë Putini do të fitojë dhe do të shkatërrojë Evropën e Schumann-it, të cilën ai e kishte imagjinuar si "një përpjekje që duhet të realizohet dhe të arrijë të pajtojë popujt në një asociacion mbikombëtare që do të mbrojë diversitetin dhe aspiratat e çdo kombi...”.
Dhe ja ku presidenti Pendarovski, pas mbledhjes së Këshillit të Sigurimit, e informon opinionin se pas provokimeve të Xhambaskit „qëndrojnë shërbimet e inteligjencës ruse“.
Derisa Maqedonia merr kryesimin e OSBE-së dhe ministri ynë i Punëve të Jashtme, Bujar Osmani, i bind vendet pjesëmarrëse në Vjenë se Presidenca e tij “do të fokusohet në parimet dhe angazhimet e OSBE-së”, para MPJ-së maqedonase tërbohet Xhambaski i cili madhëron Mara Bunevën - proto model për një praktikë të terrorizmit ballkanik nga shekujt 19 - 20, në shoqërinë e shakatarëve të tjerë, aktivistëve dhe revolucionarëve të pazbutur, por pa dyshim një grup kriminelësh, sepse ishte rrahur një burrë në mes të rrugës, pavarësisht nga motivet dhe urrejtja që ndjente.
Ngjarja, flamujt, emrat pas flamujve - provokojnë dhe acarojnë. Dhe Kovaçevski nga lart, jo nga pozita e frikës dhe injorancës, i tha se ishte një person margjinal.
Unë, nga pozicioni i një margjinaliste "hardcore" (nënë e një fëmije të margjinalizuar nga sistemi si me nevoja të veçanta dhe refugjate nga një "ambient i pastër"), u ofendova që më futi në të njëjtin kosh me Xhambaskin, por unë u trondita gjithashtu nga fakti se, apo, ne jetojmë në një demokraci në të cilat nuk ka të rëndësishëm dhe të margjinalizuar, qeveritar dhe joqeveritare, tuajit dhe tanët?
Por ndodhi Hristijani dhe të gjitha hesapet u ngatërruan. Doli se gjithçka është një rrëmujë, se autoriteti gjyqësor është Bujar Osmani, se „nuk ka rëndësi çfarë thotë hetimi“, se të gjitha krimet harrohen dhe qytetarët bullgarë do të transferohen jashtë me avion presidencial sikur policia dhe gjykatat tona nuk kanë asnjë autoritet në territorin e tyre.
Edhe sikur Xhambaski të mos ishte deputet në Parlamentin Evropian, sikur të ishte si unë, person margjinal, do të ishte e pavend që kryeministri dhe ministri i Punëve të Jashtme t'i thonë se është një person margjinal. Një nga rregullat bazë në zgjidhjen e konfliktit është se zgjidhja përfundimtare duhet të kënaqë fituesin, por edhe të mos ofendojë humbësin. Kur thonë se nuk do t'ia plotësojnë dëshirën Xhambaskit për t'u bërë i popullarizuar dhe e vendosin atë në grupin e humbësve politikë në vendin e tij (sepse nuk arriti të hyjë në parlamentin bullgar), mund ta ofendojnë pak Xhambaskin, por më e rëndësishmja, nuk arrijnë të bëjnë një zgjidhje të kënaqshme për vendin e tyre.
Burimi: nezavisen.mk
Kjo është arsyeja pse deklarata të tilla nuk e ngritin Kovaçevskin në atë vend të udhëheqësit që menaxhon situatën, kështu që ai mund të lejojë veten ta shohë atë nga lart. Përkundrazi, i hapi hapësirë Xhambaskit në një video-adresim që në një format të ngjashëm të çarshisë të vazhdojë të sulmojë Kovaçevskin, por edhe gjuhën dhe shtetin maqedonas.
Ata që kanë ambicie për poste drejtuese duhet të jenë të vetëdijshëm se fjalët që përdorim flasin më shumë për ne sesa për personin që mendojmë se e kemi ofenduar. Margjinalist. Vërtet? Dhe ai mund t'i kishte thënë se nuk është i mirëpritur në Maqedoni derisa të tregojë një frymë evropiane dhe respekt për vendin, gjuhën dhe mënyrën se si ne si shtet e lexojmë historinë maqedonase.
Besimi ndërtohet përmes proceseve afatgjata dhe punës së palodhur, jo përmes sloganeve boshe
Nuk e kuptoj se si askush nuk e pyeti OSBE-në dhe veçanërisht Presidencën se pse duke pasur një Mision në vendin tonë për 30 vjet (edhe sikur të mos kishim një të tillë) nuk janë përfshirë në asnjë mënyrë se cilat janë parimet bazë të punës së organizatës nga Helsinki - monitorim nëse ka diskriminim (të pakicave p.sh., pastaj të kishin publikuar raport se në Maqedoni EKZISTON pakicë bullgare që u shkelen të drejtat dhe të kenë shpjeguar se si shteti maqedonas po i shkombëtarizon ata), ndërtimi i besimit, parandalimi i konflikteve, bashkëpunimi ndërmjet vendeve, përmbushja e detyrimeve që rrjedhin nga e drejta ndërkombëtare, zgjidhja paqësore e mosmarrëveshjeve dhe mosndërhyrja në punët e brendshme të vendeve të tjera... Nëse jo për njerëzit që janë lënduar nga pamundësia e shtetit për t'i mbrojtur në shtëpi, të paktën për shkak të flamujve të mëdhenj të OSBE-së, parimet dhe synimet e të cilëve shkelen nën flamurin e tyre.
Si planifikon Osmani të garantojë të drejtat e njerëzve të tjerë në territorin ku vepron OSBE-ja nëse nuk mund ta bëjë këtë në oborrin e vet, thënë shkurt para derës së tij dhe nën sloganin “bëhet fjalë për popullin”?
Në vend që Ministria e Punëve të Jashtme t'i dërgonte një notë proteste Sofjes, ministri paqedashës i cili - ndërsa Xhambaski valëvit flamujt me imazhin e Vanço Mihailovit dhe bullgarizon Mara Bunevën në oborrin e tij - e bindi Zelenskin se OSBE "do të përdorë kutinë e veglave të OSBE-së që aktivisht do të kërkojë një mënyrë për të rivendosur paqen dhe respektin e plotë për parimet dhe angazhimet tona”.
Ja, le të thërrasin Qendrën për Parandalimin e Konflikteve (SRS) dhe të tregojnë me shembull se OSBE-ja ka kapacitete për të zbatuar atë që është negociuar dhe rënë dakord dhe se do të zbatojnë "respektimin e plotë të parimeve dhe angazhimeve tona".
Nevojiten rekomandime dhe sistem për monitorimin e rekomandimeve
Do të ishte mirë të analizohej roli i OSBE-së (dhe në veçanti Qendra e saj për Parandalimin e Konflikteve dhe Përfaqësuesi i Lartë për Pakicat Kombëtare) dhe se si ata mund të ndihmojnë për të siguruar që provokime të tilla të orkestruara nga subjektet politike të mos vazhdojnë të ndodhin edhe më tej.
Sidomos jo nga një vend fqinj që insiston në marrëdhënie të mira fqinjësore, për shkak të të cilave nuk na lejon të hyjmë në Bashkimin Evropian.
OSBE-ja gjithashtu mund të ndihmojë në shpjegimet e kësaj mosmarrëveshje dhe analize absurde përmes prizmit të dokumenteve të miratuara deri më tani, skenarët e zgjidhjes së mosmarrëveshjeve dhe krahasimin me raste të ngjashme nga Vankuveri deri në Vladivostok. Kush tjetër hap Kushtetutën për të futur një pakicë që nuk ekziston? Le të lexojmë një opinion eksperti për këtë sjellje provokative të vazhdueshme nga përfaqësues (jo margjinalë, por politikë) të shtetit bullgar dhe institucionit të BE-së, i cili duhet të dënohet së paku dhe një listë e shkurtër e angazhimeve, kartave të OSBE-së mund të bashkangjitet në një dokument për Sofjen, dokumente dhe organe (institucione) që rregullojnë marrëdhëniet.
Këtu është një mundësi që Kovaçevski të demonstrojë aftësitë e tij drejtuese dhe t'i dëgjojë thirrjet që ky portofol të udhëhiqet nga një grup ekspertësh diplomatik drejtpërdrejt nën kompetencën e Kryeministrit.
Misioni i OSBE-së në Shkup nuk mundet me vite të tëra të mos ketë qëndrim dhe të mos shpjegojë se si lejon ngjarje që janë në kundërshtim të plotë me frymën e OSBE-së, Helsinkit, të urdhërojë që dokumentet dhe zotimet të përsëriten pa e ngritur këtë çështje të paktën në një takim në Vjenë.
Çdo të enjte ka një këshill të përhershëm. MPJ-ja duhet, në vend që t'i shkruajë nota të papërshtatshme verbale Sofjes, t'i dërgojë një kërkesë OSBE-së për ndihmë me ekspertizë dhe/ose të krijojë një zyrë të veçantë ose të mandatojë Misionin ekzistues (në bashkëpunim me Komitetin e Helsinkit, ndoshta) të hapë një departament që do monitorojë (monitoring) gjuhën e urrejtjes, shkeljen e parimeve të OSBE-së nga të gjitha subjektet SHTETËRORE (margjinale ose jo), shkeljen e Marrëveshjes së Fqinjësisë së Mirë, kalimin e saj në sitën e angazhimeve, detyrime që të dyja vendet si anëtarë të OSBE-së tashmë duhet t'i respektojnë, kështu që ndoshta dhe nuk do të ketë nevojë të biemi dakord bilateralisht se do të jemi fqinjë të mirë nëse tashmë për këtë kemi rënë dakord dhe e kemi nënshkruar.
Kjo është arsyeja pse është mirë që kërkesës t'i shtohet një projekt ekstrabuxhetor për të edukuar me një TRAJNIM TË PËRBASHKËT qeveritë dhe parlamentet (OSBE gjithashtu ka një Asamble Parlamentare) në të dy vendet për DETYRIMET që ata kanë si anëtarë të OSBE-së të paktën një herë në javë!
Ndoshta ata do të arrijnë në përfundimin, siç disa prej nesh kanë kërkuar prej kohësh, se marrëdhëniet midis shteteve anëtare të OSBE-së, OKB-së dhe Këshillit të Evropës janë të rregulluara, kështu që xhinglat dypalëshe, të montuara keq nuk janë as të nevojshme dhe as konstruktive.
Ajo që mungon është zbatimi i asaj që tashmë është rënë dakord dhe veçanërisht e vendimeve gjyqësore nga GJEDNJ në Strasburg, temë për të cilën mund të organizohen trajnime shtesë, por ndoshta më e rëndësishme si Kryesues të OSBE-së, për Konferencën e radhës për Zbatimin e Dimensionit të Tretë (Human Dimension Implementation Conference) është të krijojë një mënyrë për të forcuar rolin e gjykatave dhe vendimeve ndërkombëtare.
Në çdo rast, do të jetë e rëndësishme që të mos lejohet të vdesë ky tubim i qeverive, organizatave joqeveritare, aktivistëve dhe luftëtarëve të të drejtave të njeriut, i cili edhe pse me pengesa nga disa anëtarë të OSBE-së - Turqia, Kirgistani, Taxhikistani dhe shumë tema të bllokuara (kryesisht zgjedhjet demokratike dhe vëzhgimi i tyre), është ende një „forum unik për adresimin e çështjeve të të drejtave të njeriut“.
Demokracia nuk është bashibozuk dhe anarki
Të gjithë duhet të presim që organizatat e shoqërisë civile, aktivistët e të drejtave të njeriut (përfshirë ata të pakicave) të organizojnë debate publike, diskutime, tubime shkencore, të raportojnë për këtë në të gjitha forumet dhe konferencat e OKB-së, OSBE-së dhe KE-së, ku OJQ-të raportojnë për shkeljet e të drejtave të njeriut, gjuhën e urrejtjes, përshkallëzimin, dezinformimin.
Ne kemi nevojë për një konsolidim të koordinuar dhe më këmbëngulës të një grupi intelektualisht më të aftë dhe të arsimuar që do të ofrohet si organ ekspert në sistemin në të cilin vendimet nuk mund të merren vetëm nga përfaqësuesit e ofruar politikisht.
Ndoshta ka ardhur koha për të përdorur teknologji moderne dhe për të zëvendësuar fushatat elektorale në mes të fshatit me faqe kulturore interneti, të cilat do të kenë vend për partitë, por edhe për kandidatët jopartiakë, të cilëve do t'u japim një kuotë si një specie e rrezikuar, sepse ndryshe na rezulton që shtetin ua lamë partive. Ashtu si femrat duhet të përfshihen në çdo gjë që ndodh në shoqëri pa u diskriminuar dhe pa kuota (kjo është e qartë se nuk po arrihet), po ashtu duhet të kenë akses edhe dashamirëset jopartiake në pjesëmarrje në qeverisje dhe vendimmarrje.
Dhe të mos jenë pjesë e bordeve dhe organeve këshillimore vullnetare që ministrat i përdorin për t’u stolisur me epitetin “demokratik” duke thirrur seancën themeluese dhe duke i harruar.
Kërkoj nga qeveria që të përmbahet nga njoftimet dhe deklaratat e keqkuptuara që duhet të kenë turp t'i shkruajnë dhe t'i publikojnë, sepse kur e bëjnë këtë nga pozicioni që u është dhënë, flasin në emrin tonë - ne jemi demos, ne jemi populli, të cilët vendosën të vërtetën në flamur, është për ne, për identitetin tonë, për historinë tonë dhe mbi të gjitha për të ardhmen tonë.
Demokracia nënkupton dialogun, shumë takime, shumë mendime dhe fuqi për ta konsoliduar atë në një strategji dhe qasje të qëndrueshme shtetërore. Demokracia nuk është anarki dhe bashibozuk - është një proces shumë kompleks në të cilin duhet të ketë vend për dialog konstruktiv dhe të rregullt me gjithë ato që përbëjnë shoqërinë. Të gjithë, jo vetëm partitë politike.
Ju lutemi lexoni rregullat para se të komentoni ose shkarkoni Vini re: Pikëpamjet dhe qëndrimet e shprehura në këtë artikull janë të autorit dhe nuk pasqyrojnë domosdoshmërisht pikëpamjet e Institutit për Studime të Komunikimit ose donatorit.
