Mr. Ivan Durgutov
Shoqëria maqedonase duket se është shndërruar në një dhomë të madhe publike, në një dhomë soditësh ku të gjithë kanë dëshirë për të parë intimitetin e një personi të panjohur dhe për të përvetësuar një pjesë të privatësisë së tjetrit. Kjo, së bashku me reagimin e ngadaltë ose inekzistent dhe mungesën e vendimeve të prokurorisë publike dhe hetimeve mjeko-ligjore, në mënyrë të pashmangshme çojnë dhe kanë çuar tashmë në dhoma të reja virtuale, në të cilat kurioziteti keqdashës i disa bashkëqytetarëve tanë krijon viktima të reja, duke shkaktuar terror të ri psikologjik ndaj tyre.
Në periudhën e kaluar, qysh në fillim të këtij muaji, një lajm i ri shqetësues ka bërë jehonë në stuhinë e informacioneve në opinion, të cilin e ka bërë të ditur shoqata qytetare “Nisma për të drejtat e grave nga Shuto Orizari”. Aktivistët civilë bënë të ditur se këtë herë, përmes përdorimit të rrjetit social edhe më të njohur Facebook, shumë bashkëqytetare tona, kryesisht me kombësi rome, po torturohen duke shpërndarë fotot e tyre eksplicite në një faqe fansash të krijuar në Facebook. Ideja përmes përpjekjeve të tilla për të kompromentuar, madje edhe shantazhuar viktimat, për t'i paraqitur ato si të ashtuquajtura “gra të pandershme”, ka pasuar si rezultat i heshtjes me muaj të disa grupeve të mëparshme në platforma të ngjashme sociale, ndaj të cilave shoqëria ka reaguar fuqishëm, kurse institucionet kompetente shumë pak.
Demoralizimi dhe zhvlerësimi i bashkëqytetareve tona është më së paku ajo që meritojnë dhe për të cilën dëshmojnë vetë ata dhe ne si shoqëri në tërësi. Është sjellje jo vetëm e palejueshme, por edhe e dënueshme. Mirëpo, të gjitha ato sanksione që ne si shtet i kemi paraparë në legjislacionin tonë dhe për të cilat, padyshim, qëndrojmë mirë deklarativisht, për të funksionuar më në fund, është e nevojshme vigjilenca dhe shkathtësia e më të thirrurve - Ministrisë së Punëve të Brendshme dhe Departamentin për krimin kibernetik dhe forenzikën digjitale dhe Prokurorinë e Publikut. Kemi lexuar mjaft për përgjigjet e përgjegjësve – se po ndërmerren veprime, po ndërmerren aktivitete dhe shprehje të tjera që publiku, me të drejtë, ka filluar t’i perceptojë si “fraza/floskula”. Vazhdojnë të mungojnë sanksionet konkrete, kurse viktimat janë lënë të përballen vetë.
Siç e paralajmërova në një nga blogjet e mia të mëparshme, ne duhet t'i japim fund anemisë institucionale. Reagimet e organeve ligjzbatuese, të cilat mungojnë vazhdimisht, haptazi shtrojnë pyetjen se cili është niveli i ndërgjegjësimit të përfaqësuesve të policisë sonë dhe të bartësve të uniformës së prokurorit, të cilët padyshim nuk mendojnë se vepra të tilla penale duhet të marrin vëmendjen e merituar. Diskreditimi i njerëzve, intimiteti i të cilëve është publikuar me fotografi në grupe të ndryshme në rrjetet sociale me anëtarë të shumtë, si një veprim i paligjshëm çon në një sërë veprash të tjera penale – përfshi edhe gjuhën e urrejtjes. Përsëri, kjo nuk mjafton që publiku të dëgjojë për ndonjë aktivitet të rëndësishëm nga prokurorët publikë themelorë në këtë temë. Përkundrazi, ato që dëgjojmë janë situata të ngacmimeve dhe abuzimeve shtesë të gjendjes së viktimave, kur edhe për ata aktivistë që do të ngrenë zërin, publikohen foto të tyre në drejtim të shantazhimit dhe heshtjes së tyre.
Burimi: pexels.com
Nga ana tjetër, në vetvete nuk mjafton dhe nuk do të mjaftojë inkriminimi i një prej veprave më të përfolura së fundmi si përndjekja, që është për t'u përshëndetur, por që siç dihet ka ngecur në labirintet legjislative. Personat kompetentë të ngarkuar për penalizimin e këtyre veprave penale, kanë në këtë moment të gjitha mjetet e nevojshme të aparatit të ndjekjes penale për të ndjekur penalisht autorët e përfshirë në serinë tonë të fundit nga seria e madhe e “dhomave publike”. Zbulimi i hapësirave të tilla virtuale të mëparshme mbeti diku në hapësirën e bashkëpunimit të dobët në rrjetet sociale në të cilat u krijuan grupet dhe pasivitetit të qetë të institucioneve maqedonase. Komentet shqetësuese për lakuriqësinë e viktimave të paraqitura vazhdojnë deri në atë pikë sa komentohen edhe femrat që nuk jetojnë në vend, madje shpërndahen edhe foto të fëmijëve të mitur të viktimave.
Komuniteti në të cilin jetojmë çdo ditë, dimë të themi se po bëhet e vështirë për të jetuar. Duke folur për këtë, shpesh harrojmë se sa i vështirë është ky mjedis për viktimat e akteve të tilla, të cilët duhet të jetojnë me viktimizimin e dyfishtë, me heshtjen e institucioneve kompetente që financohen përmes taksave, madje edhe me "dakordimin e heshtur" të tyre me këto vepra penale.
Së bashku - teoria dhe praktika, tregojnë se mosveprimi i prokurorëve mund të lexohet si një lloj nxitje dhe inkurajimi nga përndjekësit dhe ky është mesazhi që ne si qytetarë duhet të ndalojmë. Dhe informacioni i pakët dhe i pamjaftueshëm - se po "veprohet dhe hulumtohet" dhe kështu me radhë pafundësisht, për shumë njerëz është pikërisht kjo - mbështetje për dhoma të reja publike.
Kultura e mosndëshkimit për mosrespektimin e normave, e cila ka vazhduar gjatë gjithë viteve të kaluara dhe pothuajse në çdo fushë të mundshme, nga trafiku deri te arsimi e deri te procesi zgjedhor, në raste të tilla është edhe më e frikshme, duke ditur se për çfarë lloj ndërhyrjesh në privatësinë e dikujt tjetër bëhet fjalë. Sikur të mos mjaftonte kjo, këto dhoma publike fillimisht përfundojnë në një "gjykatë publike" nga publiku dhe shumë më vonë dhe gjithmonë mbetet pyetja nëse ata që janë anëtarë brenda si autorë do të përballen ndonjëherë me gjykatën e vërtetë dhe do të përfundojnë me përgjegjësinë adekuate për sjelljen e tyre.
Përmbajtja pornografike dhe numri i konsiderueshëm i soditësve të seksit të pranishëm në mjedisin tonë është një fenomen që nuk mund të mos na shqetësojë ne si individë. Lojërat me privatësinë e individit, dinë të trokasin pa pushim në derën e të gjithëve dhe për këtë arsye, presioni i vazhdueshëm për të vepruar ndaj autoriteteve duhet të jetë qëllimi ynë udhëzues.
Lajmet periodike për dhomat e reja publike nga të cilat jemi tronditur vetëm sa konfirmojnë faktin që dhoma publike jo që nuk na u ka përsëritur, por nuk është mbyllur kurrë. Atuja kryesore që kanë institucionet - veprimi në bazë të zërit të dëgjuar sikur nuk ekziston në qiellin maqedonas dhe pikërisht ky veprim duhet të jetë hapi numër një që do të duhet të hidhet së pari. Gjëja tjetër që mbetet në dispozicion nga spektri i masave - plotësimi me vepra të reja penale dhe ndryshime ligjore, fushatë edukative dhe veprim rajonal, është vetëm një pjesë shtesë e instrumentit që nuk do të jetësohet, nëse ky i pari vazhdon të harrohet. Ministria e Punëve të Brendshme duhet të fillojë të merret më seriozisht me “punët e brendshme” në grupet e shpeshta grabitqare në rrjetet sociale, sepse në të kundërt është çështje kohe që publiku të intrigohet sërish nga lajmet e reja për dhomat e reja publike.
Ju lutemi lexoni rregullat para se të komentoni ose shkarkoni
Vini re: Pikëpamjet dhe qëndrimet e shprehura në këtë artikull janë të autorit dhe nuk pasqyrojnë domosdoshmërisht pikëpamjet e Institutit për Studime të Komunikimit ose donatorit.
