Независноста на македонската држава беше прилика и за економско осамостојување и напредок. Сепак, првата декада по независноста со ништо не навестуваше дека ова ќе биде реалност. По, без малку, катастрофалната приватизација на општествениот капитал, следеше декада на сиромаштија и социјално раслојување која кулминираше со конфликтот во 2001 година. И додека економијата полека почна да застанува на нозе по драматичните деведесетти, се отворија нови дилеми. Една од нив секако беше дали денарот треба да има стабилен курс или е потребна мала и контролирана инфлација, збор кој постарите генерации не го паметат по добро од претходниот систем. Не помалку важна беше и фискалната дилема меѓу рамните и прогресивни даноци, а во последната декада се интензивира и дебатата за одливот на работна сила и како истиот би се надоместил.
Најновите геополитички превирања повторно го вратија прашањето на инфлацијата на маса, но сепак постои едно подолгорочно и погорливо прашање – како во овие три декади независна македонска економија капиталот успеа да најде толку малку сопственици, а успеа да продуцира толку многу транзициони губитници?
За овие теми разговараме со проф. д-р Борче Треновски од Економскиот факултет и проф. д-р Александар Стојков од Правниот факултет „Јустинијан Први“.
